Sant’Anne

di Bifolchi Luigi

De Ze Luige Bifolche


 

Si vide, Meché, quante ‘merecàne
so menùte p’a féste de Sant’Anne!
E inùtile,Mechè,cchiò sta Iuntàne
é cchiò ‘a vulisse vedé ògn’anne.

Quànte trécce de ràne éme ‘ncertàte
pe vérni ‘a pelòmme ‘ncòpp’a traglia,
quanté menòcchie éme prepèràte,
é Còle dice che ‘a nòstre nen z’èvàglie.

Sò ggià prònte pupélle è zechérèlle,
‘u quadre de Sant’Anne ‘ncòpp’è tutte.
Meché! A tràglie nòstrc è ‘a cchiò bbèlle
pure si ‘ò vacche nòstre sò ‘ò cchiò brutte.

Eme vedé ché bbèlle pregessiòne.
trèttòre, motozzàppce è arioplàne.
é pò ‘a tràglie ròsse d’u Mecchione
e o crietùre vestùte de pecchiàne.

E quantè bbéglie ‘u carre de Sant’Anne,
che ce varde dè térrémòte è vàie,
d’a rànnelle, d’a sécchete, è ‘a fegliànne
si ‘a prutègge Iésse è bbèlle essàie.

‘A case mie è chiéne de frestére,
tènghe méz’àine è ‘nu chèpòne errùste.
Pe quéste fèste, d’a mètine a sére
dòppe sentùte ‘a mésse: carne è muste.

Se tante séme state èffacènnàte
pe prepcrà sta fèste tu è ie.
Mechè, evànne nu l’ème pessàte.
l’anne che vè ‘a fècéme se vvò Ddie.