‘A Mésse de nòtte

di Bifolchi Luigi

De Ze Luige Bifolche

 

Cale Resàrie p’a chiàzz’ebbàlle,
pare che va de présce maddemàne,
c’ u macchetùre ‘ncape è pure ‘u sciàlle
éccécehénne ‘vémmérie c’a crone ‘mmane.

Sòtt’a Scarpe d’a Tòrre ze retròve
c’a cummàre Merie, che pure iésse
z ‘e misse i mezzenine è ‘a vennèlle nòve:
vé d’u Pescèréglie è va ‘a Mésse.

“Cummà, bongiòrne”. “Bongiòrne e segnerie.
Serrà essà ch’e sunàte ‘a chempàne
de matetine?”. “Fùjie, cummàre Merie,
sennò ‘a Mésse cia dice ‘u sacrestàne”.

Errivene ‘nda chiésie, é ‘ndu recétte
ze puliscene ‘ò scarpe c’a sderràzze;
Merie cacce ‘a cròne che téne ‘mpétte
è ne dà l’àcche sante Minghe ‘u pazze.

“Patre, Figliòle é Spirde Sante.
Cummà, è cumenzàte già ‘u resàrie,
sta ‘u quarte mestère, è quante...”
“… Quante ggènte vane ‘u Santuàrie

de Chestéllepetrùse c’a cumpègnie
che Giuànne Lupòne, é ‘nda stu mése
che ‘nu megliàre de lire ze po ie
e vesetà ‘a Medònne d’a Defése.”

“Pur’i ce serrie iùte, me evànne
‘a rreccòlde, tu ‘ò sape, nen premmétte”.
“Perciò che l’avetocàrre de Giuànne
‘a ggènte nen ce vane tante strétte”.
 

“Zitte, cummà è sciùte ‘a Mésse.
Patre, Figliòle, Spirde Sante, Avémmerie
piéne de gràzie...”. “Ah, se putésse
fenelezzà ‘a téle misse!”. “... cosissie”.

“Nnè pe sèpé i fatte téie, quantè meiése
t’è remàste de fà ‘a masserie?”.
“Encòre ‘natre ‘ssè tùmbere, è stu mése
che stò chiòvere quanne ‘a vò fenie?”.

“E iére nòtte? Cumme sdellampiàve!
Ché vumire è ché fùlmene vecine
chèlàvene, è i’ tremàve
c’a checòcce fecchiàte sòtt’u cuscine.

E’ tu t’empauriste?”. “Ché dumànne
me va fecènne. E proprie ie!
Maie tànte peùre cumm ‘èvànne.
Cummà, me pèréve pròprie dè murie

“Dacci ògge lu nostre pane cotidiàne...
Mè quélle “nnè Cuncétte? E ‘mmaretàte?
Che ne turcésse ‘ò male maddemàne!
Sant’Entònie, ‘nn’ò scrive pe peccàte!

‘Nnn’esistene dunnàcce cumm’e quélle.
Me cùmme, ‘Ndréie mé nne iève bbòne?
‘Nce putètte ‘a cummàre Raziélle,
è pò? Z’e tòte e quisse stubbetòne!”.

“Santùs, Santùs... Ah, Segnòre, perdònece
se ce séme destrèiàte c’a cervèlle”.
“Mè se décche menissene ‘i mònece
‘a Mésse chèntàte serrie cchiò bbèlle”.

“Chiglie sane chèntà... Rèquiescantimpàce
ammèn. Ecche pure ‘a vèntiére.
Pe quéstè vòte pure tu ài pace”.
Cummà, èmprésteme ‘na lire, pe piècére”.

“Oh: cummàre mie, si putésse
serrisse ‘a pètròne de sta sacche,
me iére m’ècchèttàie ‘na pettenésse
è ‘nu curtéglie che nen taglie inanche l’acche”.

lavetàmece, cummà, song’énciunghite
c’ò denòcchiere ‘ntèrre, è quasce n’òre”.
‘‘Cummà, sa si ze vénne ‘a cite?
Eddunmànne mò che iésce peddèfòre”.

lammecénne. Patre, Figliòle, Spirde Sante.
Cummà, ‘nn’émc putùte dice niènte maddemàne,
però c’u témpe quante cose è quante
ce n’éme dice quanne ce retruàme”.